Original in Dutch, ChatGPT translation 7 May 2025
Marcel Van Jole – Chairman, Museum of Contemporary Art – 1986
At the opening of the exhibition Marsa & Frederic Dufoor at Galerie Degrijse in Tielt, April 1986
First, I would like to introduce to you the work of the Kortrijk-based artist MARSA.
This artist, who is trained as a textile engineer, expresses himself sculpturally through a wide variety of techniques and materials.
MARSA is best known as the creator of welded metal sculptures in steel, cast iron, copper, and stainless steel. In addition, he also designs jewelry in gilded copper, silver, and gold.
Since the Dada movement, it has been accepted that art can be made from the most diverse and unusual materials—such as tin cans, wallpaper, scrap metal, pieces of fabric... This gave rise, during the era of Synthetic Cubism, to an artistic technique initially called collage and later known as assemblage.
After World War II, the emphasis shifted more towards the recycling aspect of this direction. Scrap and waste, which no longer had practical use, were combined and transformed by the artist’s intervention and thereby introduced into the aesthetic realm.
This remarkable 20th-century phenomenon—the assimilation of the ugly into the beautiful, the use of waste to create a “thing of beauty”—forms the foundation of Marsa’s creativity.
The artist goes “browsing” at scrap dealers, watchmakers, or locksmiths. There he buys or is given everyday objects, which he then isolates from their original context and, through the power of his imagination, breathes new life into.
Naturally, composing an autonomous sculptural object from disparate parts requires not only significant technical skill but also a highly developed critical sense.
The criteria Marsa uses to select his materials are essentially metaphorical-symbolic, not technical-material in nature.
In addition to the fact that Marsa’s sculptures are unmistakably figurative, i.e., they refer to visual reality, one must primarily take into account the metaphorical character of his creations.
The various heterogeneous base elements fuse into a harmonious, homogeneously structured artwork.
Waste is elevated to a cultural object within the aesthetic order.
Here, the emphasis lies not on any moralizing message—which was almost always the case with the Neo-Dadaists and Nouveaux Réalistes of the 1950s—but rather, Marsa’s oeuvre can be interpreted as an attempt to approach and give visual form to contemporary artistic concerns using modern materials.
In any case, a positive approach!
Marcel Van Jole - Voorzitter Museum Hedendaagse kunst - 1986
Bij de opening van de tentoonstelling Marsa & Frederic Dufoor in Galerij Degrijse te Tielt in April 1986.
Hierbij wil ik vooreerst het werk van de Kortrijkse kunstenaar MARSA aan u voorstellen
Deze artiest , die textielingenieur van opleiding is , manifesteert zich op sculpturaal vlak in een veelheid van technieken en materialen.
MARSA is vooral bekend als auteur van gelaste metalen sculpturen in staal, gietijzer, koper en inox. Hiernaast ontwerpt hij ook juwelen in verguld koper, zilver, en goud.
Sinds Dada aanvaardt men dat men kunst kan produceren met de meest uiteenlopende en ongewone materialen , zoals conservenblikjes, behangpapier, schroot, lapjes textiel... Hierdoor ontstond ten tijde van Het synthetisch kubisme een artistieke techniek die men vooreerst collage en pas later assemblage is gaan noemen.
Na de 2e wereldoorlog kwam het accent vooral op het "recyclage"-karakter van deze richting te liggen. Schroot en afval die geen praktische gebruikswaarde meer bezaten werden door de ingreep van de kunstenaar gecombineerd en getransformeerd en zodoende in de esthetische sfeer geïntroduceerd.
Dit merkwaardig 20e eeuwse fenomeen, nl. de assimilatie van het lelijke binnen het schone, het gebruik van afval om "a thing of beauty" te creëren ligt aan de basis van Marsa' s creativiteit.
De kunstenaar gaat "grasduinen" bij een schroothandelaar, een horloge of slotenmaker. Hier koopt of krijgt hij van die alledaagse voorwerpen die hij uit hun oorspronkelijke context gaat isoleren om hen door middel van zijn verbeelding nieuw leven in te blazen.
Vanzelfsprekend vereist het "componeren" van een autonoom sculpturaal object uit disparate onderdelen, naast een grote technische vaardigheid eveneens een sterk ontwikkeld kritisch vermogen.
De criteria die bij de selektie van het materiaal gehanteerd worden, zijn essentieel metaforisch-symbolish en niet technisch materieel van aard.
Naast het feit dat Marsa's sculpturen op ondubbelzinnige wijze figuratief zijn, i.e. naar de visuele werkelijkheid refereren, dient men voornamelijk het metaforisch karakter van zijn creaties in overweging te nemen.
De diverse heterogene basisbestanddelen fusioneren in een harmonisch, homogeen gestructureerd kunstwerk.
Afval wordt wordt in de esthetische orde tot cultuurobject gepromoveerd.
Hierbij komt het accent niet zozeer op enig moraliserend betoog te liggen -wat vrijwel steeds het geval was bij de Neo Dadaïsten en Nouveaux-Réalistes van de jaren 50, maar veeleer kan zijn oeuvre geïnterpreteerd worden als een poging om met hedendaagse materialen een actuele artistieke problematiek te benaderen en visueel vorm te geven.
Sowieso een positieve benadering !
Original in Dutch, ChatGPT translation 7 May 2025
Hugo Brutin – Art Critic – April 4, 1981
In MARSA's work, one notices above all the joy of creation, the enthusiasm of discovering how forms and materials come to an agreement, the almost astonished realization that, in the process, movement can be discovered and winks can be exchanged with attentive viewers.
MARSA is driven by a creative urge, which does not mean he lacks a sense of perspective.
However, it is a fact that, alongside the urge to create, a kind of astonishment has taken root in his mind—a wonder at discovering his own inventiveness and also a wonder sparked by uncovering relationships.
He designs characters that, although they largely remain what they once were, have bid farewell to their former existence. The repetition of a certain form suddenly gives rise to a new one. We get the impression that the most successful sculptures are those in which there is no forced search for meaning or figurative representation—where, as if by chance, an emotion or rhythm is found, standing there in copper, stainless steel, cast iron, or whatever material.
When we speak of chance, we mean something born without being originally intended. It arises from the artist's hidden imagination, just as words find each other in the writing of a text, and one unspoken sound in the mind attracts another.
You will have noticed that two creative processes are present in MARSA's work. His sculptures or small figures are narrative assemblages, in which the viewer can to some extent analyze the new image through layers of its previous existence. His jewelry, on the other hand, consists purely of formal elements—as befits jewelry. They celebrate the triumph of form, the rhythm of the segments that link planes together, the surprise of calm and tension and their dialogue.
In his jewelry, all—or nearly all—references to recognizable beings have disappeared, making it very difficult to trace the original elements.
Here, more than in the sculptures, a true metamorphosis has taken place.
In the sculptures, one may marvel at the inner power of the various elements and the wondrous ensemble created by their encounter.
In the jewelry, one hardly realizes that they are composed of the most banal materials.
One is mistaken to think that MARSA's sculptures can be immediately interpreted. Lightly ironic allusions are embedded in them, and what is not visible frontally takes on a different dimension when viewed from the side.
It is better that you discover these things for yourself. After all, we are less easily shocked by our own hidden thoughts than by encountering those same thoughts in others.
Whatever one writes or says, the plastic (visual) encounter remains largely a strictly personal experience.
Hugo Brutin - Kunstcriticus - 4 April 1981
In het werk van MARSA valt onder meer vreugde van het kreëren op, het enthousiasme van het ontdekken hoe vormen l!n materialen het met elkaar eens worden, het bijna verbaasde besef dat gaandeweg een beweging kan worden ontdekt en knipoog kunnen worden geworpen naar aandachtige kijkers.
MARSA is bezeten door een kreatieve rol wat niet betekent dat hij alle zin voor relativeren mist.
Het is echter een feit dat hij het raden en ontwerpen en bedenken van zijn beelden naast de scheppende drang zich in z ijn geest een soort verbazing heeft genest, verbazing omwille van het ontdekken van de eigen vindingrijkheid en ·tevens een verbazing, die uitgaat van het ontdekken relaties.
Zo ontwerpt hij personnages, die alhoewel ze in grote mate blijven wat ze waren, aan hun vroeger bestaan vaarwel hebber gezegd.
Het herhalen van een bepaalde vorm doet plots een andere vorm ontstaan. We hebben de indruk dat de best geslaagde beelden, deze zijn waarin niet krampachtig naar betekenis of een figuratie wordt gezocht, waarin als het ware bij toeval een emotie of ritme wordt gevonden die daar staat in koper of in inox of in gietijzer of in wat dan ook.
Wanneer wij het over liet toeval hebben dan bedoelen wij daarmee dat iets geboren is waarvan het aanvankelijk de bedoeling niet was dat het zou worden gemaakt.
Het is ontstaan uit de verborgen fantasie van de maker net zoals woorden alkaar vinden bij het schrijven van een tekst en de ene klank, onuiitgesproken in de geest een andere aantrekt.
Het zal u zijn opgevallen dat in het werk van MARSA twee creatieve processen aanwezig zijn. Zijn beelden of beeldjes zijn zijn verhalende assemblages, waarbij in zdkere mate de kijker het neiuwe beeld kan ontleden in de diverse golven van zijn vorige bestaan. Zijn juwelen zij echter puur vormelijke gegevens, zoals het juwelen past. Ze bezingen de triomf van de vorm, het ritme van de geledingen die vlakten aaneenrijgen, de verassing van de rust en onrust en hun dialoog.
In zijn juwelen is alle of omzeggens alle referentie naar herkenbare wezens verdwenen zodat het erg moeilijk wordt om de oorspronkelijke elementen terug te vinden.
Hier heeft zich meer dan in de beelden een reële metamorfose voorgedaan.
In de beelden kan men verbaasd zijn over de innnerlijke krachtvan de diverse elementen over het wonderlijke ensemble dat hun ontmoeting doet ontstaan.
In de juwelen geeft men zich nauwelijks nog rekenschap van het feit dat ze uit de meest banale materialen zijn samengesteld.
Men vergist zich wanneer men denkt dat in de beelden van MARSA alles meteen kan worden afgelezen. Er staan licht ironische alliusies aangebracht en wat frontaal niet zichtbaar is, krijgt zijdelings een andere dimensie. Het is trouwens beter dat u dit soort dingen zelf ontdekt. Wij worden immer minder gemakkelijk geschokt door eigen verborgen gedachten dan door dezelfde gedachten die we bij anderen ervaren. Wat met ook schrijft of zegt, het plastoische contact blijft in grote mate een strikt persoonlijke ervaring.
Original in Dutch, ChatGPT translation 7 May 2025
René Boel, Waregem
Marsa is a great admirer of Gothic and modern art, while also holding a deep appreciation for primitive African art, particularly for their simplicity and rich symbolism. With this background and driven by an inner desire for personal artistic creation ("do-it-yourself"), Marsa began his artistic journey.
Numerous attempts refined through sober self-criticism preceded the works that are now publicly presented. Those encountering and moved by a work of art seek to internalize it. This internalization is aided by various aspects of the "entity and content," as one might describe an artwork.
When confronted with Marsa’s sculptures, the viewer is immediately struck by the materials used. Conventional sculptural materials such as clay, wood, or stone are not utilized; instead, Marsa employs metals initially intended for functional purposes, already shaped and subsequently discarded as scrap before being rediscovered by the artist. Through careful arrangement, selection, conceptual clarity, and technical skill, pieces of scrap metal are transformed into cohesive aesthetic entities capable of evoking moods, thoughts, and feelings.
The materials used—copper, stainless steel, cast iron, steel—are so diverse that working with them often presents significant technical challenges. It is a struggle with the materials. The results are consequently remarkable. One sculpture may radiate intense joy in life, while another yearns for the absolute. Majestic figures dominate alongside groups of weary beings metaphorically carrying their souls through life or evoking the refreshing morning that pushes forward a tired evening.
Serious figures stand alongside playful ones, each embodying the elusive contradictions within the artist’s mind.
René Boel, Waregem:
Marsa is een grote bewonderaar van de gothische en van de moderne kunst en koestert daarbij ook een grote voorkeur voor deprimitieve afrikaanse kunst, een en ander omwille van hun soberheid en hun rijk symbolisme.
Met die achtergrond en met de drang die in hem leefde om het <<Zelf doen>> is Marsa dan aan het werk gegaan.
Vele pogingen gezuiverd door nuchtere zelfkritiek gingen vooral aan wat nu aan de openbaarheid wordt prijsgegeven.
Wie kennis maakt met een kunstwerk en er door aangegrepen wordt wil het in zich bewaren.
Hierbij helpen hem de verscheidene aspekten van die •entiteit en Inhoud• zoals men ook een kunstwerk zou kunnen noemen.
Gekonfronteerd met Marsa's beelden treft ons dadelijk de gebrulkte materie. Bouwstoffen als klei, hout, steen worden niet aangewend, maar wel metalen, die oorspronkelijk funktioneel bedoeld, reeds vormen meekregen en na gebruik naar de alvalhoop worden verwezen, tot de kunstenaar ze ontdekte.
Door ordening, selekteren, een idee en technische kunde werden stukken schroot tot een estethisch geheel geïntegreerd dat stemmingen, denkbeelden. gevoelens oproept.
De gebruikte materialen, koper, lnox, gietijzer, staal. .. zijn zo heterogeen zodat het verwerken ervan zeer dikwijls een technische uitdaging vormt.
Het is een vechten met de materie.
Het resultaat is dan ook merkwaardig.
Het ene beeld straalt een intense levensvreugde uil, het andere hunkert naar het absolute.
Een overheersende majesteit in gezelschap van een groep vermoeide wezens die met hun ziel op hun rug door het leven trekken of van een frisse morgen die een vermoeide
avond nog doet meelopen.
Doorernstige figuren naast speelse.
Allen bevatten ze de ongrijpbare tegenstellingen uit de geest van de kunstenaar.
Original in Dutch, ChatGPT translation 7 May 2025
Claudine De Wulf, 1984 - Published in the Magazine "Handen"
Marsa, A Modern Classicist
Marsa is the pseudonym of Marc Sagaert, an energetic man in his forties from Kortrijk. After completing his secondary education in Greek and Latin humanities, he studied textile engineering to prepare for an industrial career. However, his interest and sensitivity toward art prompted him to attend weekend classes at the Academy. From very early on, art in all its facets formed an essential part of Marsa's life. He delved deeply into the history of other cultures through study, developing a profound admiration for primitive African and Columbian art. Additionally, his classically trained mind could not overlook the splendor of Gothic sculpture. He continuously visited museums and exhibitions both domestically and internationally to remain connected with the global art scene. The period before he actively began creating himself was quite extensive. He subjected his ideas and outcomes to strict criteria, demanding much of himself, his environment, and his work, and the results have been astonishing. For several years now, he has been active as a creator of sculptures and jewelry.
When encountering Marsa's work, we are immediately struck by the materials used. Materials like copper, stainless steel, cast iron, steel, and bronze form the foundation of his new creations. Seemingly useless metal remnants such as rings, tubes, links, hinges, screws, etc., are revitalized in the artist's hands. The attentive observer experiences a shock of recognition, sensing the true artist at work—a man of flesh and blood transferring his personal feelings into his creations. During the creative process, imagination, thought, and action merge into unity, resting upon a carefully balanced harmony between artistic and purely human values. He gives free rein to subconscious associations, searching and exploring until finding the appropriate expressive form for his harmoniously constructed concepts. Viewers find grounding thanks to references predominantly borrowed from the visible, familiar world. Particularly striking is Marsa's desire to simplify the sculptural forms to their maximum, capturing exclusively—or more evocatively—the "essence" of humanity. Often, he achieves this with masterfully playful techniques; the artistic observer who has watched life from afar and expresses it in sculptures with a hint of irony and wit. Marsa has managed to depict the human form with strength, vitality, sensuality, pride, and joy in a virtuoso manner. His work inherently radiates peace and serenity, values unfortunately all too often lost today. The hallmark of Marsa's works is precisely this harmony, balance, and the surprise found in simplicity. This observation equally applies to his jewelry. They are beautiful, charming, playful, and attractive. They radiate irresistible appeal, reflecting the artist's refined sensibility, a sensibility controlled by clear thinking—a thinking shaped by Marsa’s pragmatic spirit that constantly explores his surroundings, always searching for new inspiration. This is Marsa's great strength, the specific impetus to create from which a true artist never escapes. The art of combining old and new, modern and classic, while maintaining personal identity is a significant gift; Marsa possesses this talent and undoubtedly uses it brilliantly.
Claudine De Wulf, 1984 - Gepubliceerd in Tijdschrift "Handen"
Marsa
Een modern klassicus
Marsa is het pseudoniem voor Marc Sagaert, een energieke veertiger uit Kortrijk. Na zijn Grieks-Latijnse Humaniora voltooid te hebben studeerde hij voor textielingenieur ter voorbereiding van een industriële loopbaan. Zijn interesse en gevoeligheid voor kunst zetten er hem echter toe aan om weekeindlessen te volgen aan de Akademie. Reeds zeer vroeg maakte kunst in al haar facetten een wezenlijk bestanddeel uit van het leven van Marsa. Door studie verdiepte hij zich in de geschiedenis van andere kulturen. Daarbij koestert hij een zeer grote bewondering voor primitieve Afrikaanse en Columbiaanse kunst. Tevens kon zijn klassiek gevormde geest niet voorbijgaan aan de pracht van de Gothische beeldhouwkunst. Voortdurend bezocht hij musea en tentoonstellingen in binnen en buitenland om in voeling te blijven met alles wat leeft in de wereld van het internationaal kunstgebeuren. De aanloopperiode om zelf kreatief aan de slag te gaan duurde zeer lang. Hij onderwierp zijn ideeën en resultaten ervan aan strenge criteria. Hij was veeleisend voor zichzelf, zijn omgeving en zijn werk, maar het resultaat was dan ook verbluffend. Sedert een paar jaar is hij aktief als schepper van beelden en juwelen.
Bij Marsa worpen we onmiddellijk getroffen door de aangewende materie. Gebruikte materialen zoals koper, inox, gietijzer, staal en brons vormen de basis voor nieuwe kreaties. Schijnbaar onbruikbare metaalresten als ringen, buisjes, schakels, scharnieren, schroeven, enz. worden in de handen van de kunstenaar tot nieuw leven gewekt. De aandachtige toeschouwer ervaart de schok der herkenning. Men voelt dat hier een echte kunstenaar aan het werk is, een man van vlees en bloed die zijn eigen gevoelens overbrengt op zijn werken. Bij de kreatie vloeien verbeelding, denken en doen samen tot een eenheid, berustend op een zorgvuldig afgemeten evenwicht tussen artistieke en puur menselijke waarden. Hij laat de vrije teugel aan onderbewuste associaties en vindt zoekend en tastend de gepaste uitdrukkingsvorm voor zijn harmonisch gekonstrueerde koncepties. De toeschouwer heeft een houvast, dankzij de overwegende ontleningen aan de zichtbare, bekende waarnemingswereld. Bijzonder opvallend is dat Marsa de
beeldvormen in hun samenstelling maximaal vereenvoudigen wil om uitsluitend, of evokerender uitgedrukt, niets anders dan «het wezen» van de mens te vatten. Vaak doet hij dit op meesterlijk speelse wijze; de levenswijze artiest die vanop afstand het leven heeft gadegeslagen en dit dan met een tikkeltje ironie en spot in beelden uitdrukt. Marsa is erin geslaagd de menselijke verschijning tot een krachtige gestalte vol levenslust, zinnelijkheid, trots en vitaliteit op een virtuoze manier uit te beelden. Er gaat onwillekeurig rust en sereniteit uit stralen, waarden die helaas maar al te vaak zoek zijn geraakt. Het grote kenmerk in de werken van Marsa is precies de harmonie, het evenwicht, de verrassing van de eenvoud. Deze konstatatie geldt evenzeer voor zijn juwelen. Ze zijn mooi, bevallig, speels en aantrekkelijk. Ze stralen een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit en weerspiegelen het fijn gevoel van de kunstenaar, een gevoel dat beheerst wordt door klaar denken. Een denken dat op zijn beurt bepaald wordt door Marsa's pragmatische geest die onderzoekend zijn omgeving aftast, steeds op jacht naar nieuwe bronnen. Dit is de grote kracht van Marsa, de specifieke stimulans tot
scheppen waaraan een rasecht kunstenaar nooit ontkomt. De kunst om oud en nieuw, modem en klassiek te kombineren en toch persoonlijk te blijven is een grote gave; Marsa bezit deze gave en maakt er beslist schitterend gebruik van.
Designed by Dranreb©